Το πολιτικό φαινόμενο - Άδωνις Γεωργιάδης!

Κλείνοντας το 2013 και σκεπτόμενοι με τι θέμα θ’ ασχοληθούμε λίγο πριν το τέλος του αυτού έτους σκεφτήκαμε να γίνει μία αναφορά στον Άδωνι Γεωργιάδη, τον βουλευτή και υπουργό της Ν.Δ και πάλαι ποτε  βουλευτή αλλά και υπουργό , επίσης, του  ΛΑ.Ο.Σ.. Η αναφορά αυτή είναι μία καταγραφή υποκειμενική αφ’ ενός , αφ’ ετέρου πιστεύουμε ότι αντιπροσωπεύει μία θετικότατη στάση της πλειοψηφίας των μελών της ομάδος μας στον ιστότοπο του facebook , όπου οι αναρτήσεις που αφορούν τον  Άδωνι πάντα ,και έχουν να κάνουν είτε με παρουσιάσεις του στην τηλεόραση ή στο διαδίκτυο ή με άρθρα που είναι επαινετικά προς αυτόν, έχουν την τιμητική τους όσο καμία ,ίσως , άλλη ανάρτηση.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης , είναι ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς ,αν και είναι δύσκολο , εδώ που τα λέμε, να ξεχωρίσουμε κάποια χρονιά τα τελευταία έτη που δεν έχει κάνει αισθητή την παρουσία του στα δημόσια δρώμενα. Είναι από τους ελάχιστους ή και μεμονωμένους πολιτικούς άνδρες που έχει συγκεντρώσει τόσο έντονα θετικά αλλά και αρνητικά ταυτόχρονα σχόλια. Έχει μισηθεί πάρα πολύ αλλά έχει αποκτήσει και φανατικούς οπαδούς από την άλλη, τρανή απόδειξη ότι αποτελεί προσωπικότητα αιχμής. Από τις πολιτικές προσωπικότητες που είναι δυναμικές ή καλύτερα εκρηκτικές έχουν ταρακουνήσει πολλές φορές τα δημοσιογραφικά ερεθίσματα αφού κάθε δήλωσή του ή σχόλιό του , είναι λίγο δύσκολο να μην περάσει απαρατήρητο αφού και η ενασχόλησή του με τους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης είναι συνεχής.  Πολλές φορές ό ίδιος επιδιώκει αυτήν την περιστροφή γύρω από το πρόσωπό του , επιζητώντας μετα μανίας μία συνολική πολιτική αντιπαράθεση επιχειρημάτων με τους πολιτικούς του , όχι απλά αντιπάλους , αλλά εχθρούς, λες και ευχαριστιέται να τους βλέπει να συντρίβονται κάτω από την επέλαση των λογικών επιχειρημάτων του που υποστηρίζει κάθε τι  σε συνδυασμό με  το ακαταμάχητο σθένος και την ευθεία αντίθεσή του με τον άλλον.

Πολλές φορές έχει τσακωθεί εντόνως σε τηλεοπτικές και όχι μόνο ομηγύρεις διότι έχει μία τάση να μιλάει με ευθύτητα και ωμότητα την γλώσσα της αληθείας. Η ειλικρίνεια με την οποία διαλέγεται και μιλάει πάντοτε είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του στοιχεία και είναι βασικά και αυτό χάρη στο οποίο άλλοι τον τιμούν και άλλοι τον μισούν. Είναι δύσκολο άλλωστε σε μία κοινωνία που εμβαπτισμένη με το ψέμα , την κολακεία και το παραμύθι ,χρόνια τώρα και πάντα, είχε μάθει τον δειλό πολιτικάντη να έχει απέναντί της , να μην δημιουργείται «κίνημα» δυσαρεστημένων ,όχι στον Άδωνι αλλά στον κάθε Άδωνι , που το πράττει αυτό. Είναι αλήθεια ότι η φωνή του είναι στοιχείο αποθαρρυντικό για πολλούς να τον συμπαθήσουν ή καλύτερα ήταν …διότι με τα χρόνια απέδειξε χάρη στην ακατάβλητη εργατικότητά του και ως βουλευτής και επιχειρηματίας ταυτόχρονα αλλά και ως υπουργός μεταγένεστερα ότι αυτά είναι λεπτομέρειες ήσσονος σημασίας. Το πέρασμά του από το Υφυπουργείο Ναυτιλίας όπου άφησε έργο για τον λίγο καιρό που κάθησε  και η σημερινή του παρουσία στο Υπουργείο Υγείας όπου τσάκισε και τσακίζει όπου σταθεί κάθε συνδικαλιστική αντίδραση ακόμα και αν προέρχεται από μέλη της ΝΔ και δρα αποτελεσματικώς και με ταχύτητα κάνοντας τις μεταρρυθμίσεις είναι σημεία αναφοράς πολλών , πλέον.

Προσπάθησαν αρκετοί να τον λοιδωρήσουν και να τον συκοφαντήσουν , πλην όμως δεν βρήκαν τίποτα . Χτυπήθηκε έμμεσα μέσω προσώπων της οικογένειάς του και άμεσα τουλάχιστον  δεκαέξι φορές καίγοντάς του, απο τα αναρχικά κωλόπαιδα, το κεντρικό του κατάστημα , οδηγώντάς τον σε οικονομικό αδιέξοδο αλλά δεν  ήταν από τα «παιδάκια» που λυγίζει.

Επι του πολιτικού πεδίου όμως: ο Άδωνις είχε κάτι το οποίο , επίσης, δεν το είχαν πολλοί πολιτικοί που είναι παιδιά του κομματικού σωλήνα. Ή μάλλον είχε δύο αντίρροπα δεδομένα μέσα του και τα έχει ακόμα. Από την μία είναι η τάση του να διαφοροποιείται από την κομματική γραμμή αρκετές φορές και να προβάλλει την δική του θέση σε κάποια πράγματα , την ίδια ώρα όμως που ο κομματικός του φανατισμός είναι ενεργητικός σε σημείο που να ξεπερνάει σε οξύτητα και την κομματική γραμμή…. Ίσως το δεύτερο τον έχει σώσει και πολλές φορές είτε από τις εκάστοτε προεδρικές παρεμβάσεις είτε από αναμόχλευση πολλών κομματικά αυτόνομων θέσεών του από τα διάφορα ΜΜΕ!! Όποιος τον παρακολουθούσε επισταμένως παλαιόθεν από την εποχή που ήταν στο ΛΑ.Ο.Σ και αργότερα που πήγε στην ΝΔ ακολούθησε την ίδια τακτική. Αυτό όμως τον έκανε και διαφορετικό και το γεγονός η κομματική του ιδιότητα να μην είναι εμπόδιο προκειμένου και πρόσωπα από άλλες πολιτικές δυνάμεις να τον συμπαθήσουν ιδιαιτέρως ακριβώς διότι είχε και μία αυτονομία στον λόγο του. Φυσικά και για τα παραπάνω στοιχεία που αναφέραμε .

Ο Άδωνις ήταν ο πρώτος πολιτικός της Δεξιάς που ξεκαθάρισε οριστικά , ήδη με την έλευση του πρώτου Μνημονίου και την επερχόμενη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού τον ρόλο που μπορεί να παίξει μία δεξιά, καθαρή , αυθεντική στην βάση της, αστική και εθνική ταυτόχρονα. Ήταν ο πρώτος Έλλην βουλευτής δεξιού κόμματος που μίλησε χωρίς περιστροφές ότι πρέπει ο κρατισμός, η σοσιαλιστικού τύπου νοοτροπία  να ξεριζωθεί από τα «πλευρά» της δεξιάς. Έπρεπε η δεύτερη να μάθει να είναι υπερασπιστής φανατικός και των ιδιωτικοποιήσεων ,των επιχειρηματιών, του κέρδους και του μικρότερου , πλην αυστηρού και σκληρού, κράτους. Να απεμπολήσει επιτέλους την σύνδεσή της με τα πασοκο-κομμουνιστικά στοιχεία του «κράτους-πατερούλη»… Να φωνάξει για την ελεύθερη οικονομία και τον οικονομικό φιλελευθερισμό. Αυτό το έκτρωμα που λέγεται λαϊκή ή , καλύτερα, λαϊκίστική δεξιά και είναι ουρά του Πασοκ, και να βγει στην κοινωνία με μία δυναμική ατζέντα η οποία θα έχει τα παραπάνω. Μίλησε για την δεξιά ως βάση ιδεολογική  και επι τη θέσει ενός βασικού πολιτικού πλάνου ανεξαρτήτως κόμματος . Γι’ αυτό και όταν τον ρωτάνε ή τον ειρωνεύονται για την αλλαγή του  κόμματος και την «μεταγραφή» από το ΛΑ.Ο.Σ στην ΝΔ απαντάει με το γνωστό … « εγώ είμαι δεξιός»! Προασπιστής του Νόμου και της Τάξεως , των αξιών που διέπουν το συντηρητικό κίνημα με την απαραίτητη φιλελεύθερη προβληματική και φυσικά έντονα εχθρικός προς την λαθρομετανάστευση και υπέρμαχος μίας σφόδρα εθνικο-πατριωτικής στάσης στα εθνικά θέματα , όπως και αγωνιστής για τα θέματα της Παιδείας και της γενικότερης αλλαγής που πρέπει να επέλθει εκεί . Ευρωπαϊστής και φανατικός αντικομμουνιστής και πολέμιος των αντιμνημονιακών τεράτων , του νεοαριστερίστικου  Σύριζα και της εθνικοσοσιαλίζουσας Χ.Α όπως και του φαιδρού Καμμένου με τους ΑΝ. ΕΛ.

Δεν διστάζει να δηλώνει ευθέως και μνημονιακός  επισύροντας την μήνι των εχθρών  του και δίνοντάς του τρομερές ευκαιρίες για να τους ισοπεδώσει. Χάρη σε αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν άρχισε σιγά σιγά στους κόλπους της ευρύτερης Παράταξης ,όχι απαραίτητα μέσα σε ένα κόμμα, να σχηματίζεται μία ομάδα ατόμων που χρόνο με τον χρόνο μεγενθύνεται και θέλει μία γενικότερη ιδεολογική και πολιτική αλλαγή μακριά από τα  κομματοκεντρικά απολιτικ υποκείμενα, υπολείμματα της μεταπολίτευσης.

 Μαζί με τον Μάκη Βορίδη δικαιώθηκε στην αλλαγή κόμματος την κατάλληλη χρονική στιγμή διότι και οι δύο έχουν αποκτήσει βαρύνοντα ρόλο στο κυβερνών κόμμα της ΝΔ και μαζί με τον κύκλο του Σαμαρά που ελέγχει τον κομματικό μηχανισμό στην Συγγρού ,και την σύνθεση που έχει επέλθει μεταξύ αυτών ,  έχουν μετατοπίσει την ΝΔ σε πιο δεξιές θέσεις , φαινόμενο που το παρατηρείς μόνο και μόνο μέσα από την εχθρική διάθεση που αντιμετωπίζεται ο Σύριζα  και με την εκφορά ενός σκληρού λόγου που άλλες εποχές γι’ αυτό το κόμμα ούτε που θα το είχες διανοηθεί.

Ο Άδωνις βέβαια δεν έχει την ιδεολογική και ρητορική συγκρότηση που διαθέτει ο Βορίδης αλλά όμως έχει μία αυθεντικότητα και μία σαφήνεια ως προς το πολιτικό του στίγμα ,που σε συνδυασμό με τον δικό του ξεχωριστό πολιτικό λόγο και την πρακτικότητα που τον διακρίνει και έχοντας το χάρισμα της εκλαϊκευσης και άμεσης επικοινωνίας με τον κόσμο ενεργοποίησε γύρω του με την πάροδο του χρόνου έναν κύκλο ατόμων που ακολουθούν μόνο αυτόν διαπερνώντας τα διάφορα κομματικά στεγανά. Όχι ως μία προσωποποιημένη και τυποποιημένη λατρεία, άλλωστε  οι ίδιοι άνθρωποι τού έχουν ασκήσει και κριτική όταν πρέπει , αλλά ως το πρόσωπο αυτό που συμπυκνώνει την πραγματικά μάχιμη και άξια λόγου εκπροσώπηση των ιδεών της δεξιάς. Ως το πρόσωπο που έπαιξε ρόλο στην ανάδειξη και στην σύνθεση ταυτόχρονα αρκετών  τάσεων που πρώτα δεν συνέκλιναν, ενός χώρου δεξιού χωρίς τις δουλείες του παρελθόντος.

Στην πορεία του χρόνου και δίκην Μνημονίου κιόλας πολλοί πρώην συνοδοιπόροι του , τυφλωμένοι από την κομματική εμπάθεια, τον μίσησαν και άλλοι , που είναι και οι περισσότεροι που πρώτα ήταν από επιφυλακτικοί έως εχθρικοί έναντί του τον ακολουθούν με σεβασμό, πλέον. Ευχόμαστε τουλάχιστον ο νέος χρόνος να του δώσει την απαραίτητη δύναμη να παραμείνει αυτό που είναι και να αγωνίζεται όπως έτσι ξεχωριστά ξέρει αυτός. Με πίστη στις μεταρρυθμίσεις και φυσικά δεξιά και αντικομμουνιστικά!

Αριστοτέλης Παλαιολόγος